katacé
Étymologie
- Dérivé de tacé (« tourner »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | katacé | kataceyé | kataceté |
| 2e du sing. | katacel | kataceyel | katacetel |
| 3e du sing. | katacer | kataceyer | kataceter |
| 1re du plur. | katacet | kataceyet | katacetet |
| 2e du plur. | katacec | kataceyec | katacetec |
| 3e du plur. | kataced | kataceyed | kataceted |
| 4e du plur. | katacev | kataceyev | katacetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
katacé \kataˈʃɛ\ ou \kataˈʃe\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « katacé [kataˈʃɛ] »
Références
- « katacé », dans Kotapedia