karolá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | karolá | karolayá | karolatá |
| 2e du sing. | karolal | karolayal | karolatal |
| 3e du sing. | karolar | karolayar | karolatar |
| 1re du plur. | karolat | karolayat | karolatat |
| 2e du plur. | karolac | karolayac | karolatac |
| 3e du plur. | karolad | karolayad | karolatad |
| 4e du plur. | karolav | karolayav | karolatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
karolá \karɔˈla\ ou \karoˈla\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « karolá [karɔˈla] »
Références
- « karolá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.