kareizú
Étymologie
- Dérivé de reizú (« conter »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kareizú | kareizuyú | kareizutú | 
| 2e du sing. | kareizul | kareizuyul | kareizutul | 
| 3e du sing. | kareizur | kareizuyur | kareizutur | 
| 1re du plur. | kareizut | kareizuyut | kareizutut | 
| 2e du plur. | kareizuc | kareizuyuc | kareizutuc | 
| 3e du plur. | kareizud | kareizuyud | kareizutud | 
| 4e du plur. | kareizuv | kareizuyuv | kareizutuv | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
kareizú \karɛiˈzu\ ou \kareiˈzu\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kareizú [karɛiˈzu] »
 
Références
- « kareizú », dans Kotapedia