karavaldá
Étymologie
- Dérivé de ravaldá (« assurer »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | karavaldá | karavaldayá | karavaldatá |
| 2e du sing. | karavaldal | karavaldayal | karavaldatal |
| 3e du sing. | karavaldar | karavaldayar | karavaldatar |
| 1re du plur. | karavaldat | karavaldayat | karavaldatat |
| 2e du plur. | karavaldac | karavaldayac | karavaldatac |
| 3e du plur. | karavaldad | karavaldayad | karavaldatad |
| 4e du plur. | karavaldav | karavaldayav | karavaldatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
karavaldá \karavalˈda\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « karavaldá [karavalˈda] »
Références
- « karavaldá », dans Kotapedia