karamelli
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | karamelli | karamellit |
| Génitif | karamellin | karamellien |
| Partitif | karamellia | karamelleja |
| Accusatif | karamelli [1] karamellin [2] |
karamellit |
| Inessif | karamellissa | karamelleissa |
| Élatif | karamellista | karamelleista |
| Illatif | karamelliin | karamelleihin |
| Adessif | karamellilla | karamelleilla |
| Ablatif | karamellilta | karamelleilta |
| Allatif | karamellille | karamelleille |
| Essif | karamellina | karamelleina |
| Translatif | karamelliksi | karamelleiksi |
| Abessif | karamellitta | karamelleitta |
| Instructif | — | karamellein |
| Comitatif | — | karamelleine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | karamellini | karamellimme |
| 2e personne | karamellisi | karamellinne |
| 3e personne | karamellinsa | |
karamelli \ˈkɑ.rɑ.me.lːi\
- Caramel.
- Caramel, couleur. Utilisation par préfixation avec värinen.
- Se on karamellinvärinen. — Il/elle est de couleur caramel. (entités liées)
- Se on karamellin värinen. — Il/elle a la couleur du caramel. (entités séparées)
Vocabulaire apparenté par le sens
Notes
- La déclinaison est irrégulière par rapport à l’harmonie vocalique en ne prenant compte que des deux dernières syllabes (-melli). La déclinaison en voyelles postérieures se rencontre également.