kantú
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kantú | kantuyú | kantutú |
| 2e du sing. | kantul | kantuyul | kantutul |
| 3e du sing. | kantur | kantuyur | kantutur |
| 1re du plur. | kantut | kantuyut | kantutut |
| 2e du plur. | kantuc | kantuyuc | kantutuc |
| 3e du plur. | kantud | kantuyud | kantutud |
| 4e du plur. | kantuv | kantuyuv | kantutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kantú \kanˈtu\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « kantú [kanˈtu] »
Références
- « kantú », dans Kotapedia