kantá
Étymologie
- Dérivé de kanta (« offense »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kantá | kantayá | kantatá |
| 2e du sing. | kantal | kantayal | kantatal |
| 3e du sing. | kantar | kantayar | kantatar |
| 1re du plur. | kantat | kantayat | kantatat |
| 2e du plur. | kantac | kantayac | kantatac |
| 3e du plur. | kantad | kantayad | kantatad |
| 4e du plur. | kantav | kantayav | kantatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kantá \kanˈta\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kantá [kanˈta] »
Références
- « kantá », dans Kotapedia