kanol
Étymologie
- Du latin canalis.
- Mentionné dans le dictionnaire français-breton de Grégoire de rostrenen (1732) : canol.
- À comparer avec le mot canawl en gallois (sens voisin).
- Du moyen breton canol(iou).
- Mentionné dans le dictionnaire français-breton de Grégoire de rostrenen (1732) : canol.
Nom commun 1
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | kanol | kanolioù |
| Adoucissante | ganol | ganolioù |
| Spirante | cʼhanol | cʼhanolioù |
kanol \ˈkāːnɔl\ féminin
Dérivés
- kanol-dour
- kanol-vor
- kanolenn
Nom commun 2
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | kanol | kanolioù |
| Adoucissante | ganol | ganolioù |
| Spirante | cʼhanol | cʼhanolioù |
kanol \ˈkāːnɔl\ masculin
Synonymes
(1)
(2)
- beg-fuzuilh
Dérivés
- bag-kanoliañ
- kanol-bombezer
- kanol-mortez
- kanoliad
- kanoliadeg
- kanoliañ
- kanolier
- kanolierezh