kandoá
Étymologie
- Dérivé de kando (« harpon »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kandoá | kandoayá | kandoatá |
| 2e du sing. | kandoal | kandoayal | kandoatal |
| 3e du sing. | kandoar | kandoayar | kandoatar |
| 1re du plur. | kandoat | kandoayat | kandoatat |
| 2e du plur. | kandoac | kandoayac | kandoatac |
| 3e du plur. | kandoad | kandoayad | kandoatad |
| 4e du plur. | kandoav | kandoayav | kandoatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kandoá \kandɔˈa\ ou \kandoˈa\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kandoá [kandoˈa] »
Références
- « kandoá », dans Kotapedia