kamamá
Étymologie
- Dérivé de mamá (« sonner, résonner »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kamamá | kamamayá | kamamatá |
| 2e du sing. | kamamal | kamamayal | kamamatal |
| 3e du sing. | kamamar | kamamayar | kamamatar |
| 1re du plur. | kamamat | kamamayat | kamamatat |
| 2e du plur. | kamamac | kamamayac | kamamatac |
| 3e du plur. | kamamad | kamamayad | kamamatad |
| 4e du plur. | kamamav | kamamayav | kamamatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kamamá \kamaˈma\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « kamamá [kamaˈma] »
Références
- « kamamá », dans Kotapedia