kalusté
Étymologie
- Dérivé de lusté (« acheter »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kalusté | kalusteyé | kalusteté |
| 2e du sing. | kalustel | kalusteyel | kalustetel |
| 3e du sing. | kaluster | kalusteyer | kalusteter |
| 1re du plur. | kalustet | kalusteyet | kalustetet |
| 2e du plur. | kalustec | kalusteyec | kalustetec |
| 3e du plur. | kalusted | kalusteyed | kalusteted |
| 4e du plur. | kalustev | kalusteyev | kalustetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kalusté \kalusˈtɛ\ ou \kalusˈte\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « kalusté [kalusˈtɛ] »
Références
- « kalusté », dans Kotapedia