kaatoé
Étymologie
- Dérivé de atoé (« présenter »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | kaatoé | kaatoeyé | kaatoeté |
| 2e du sing. | kaatoel | kaatoeyel | kaatoetel |
| 3e du sing. | kaatoer | kaatoeyer | kaatoeter |
| 1re du plur. | kaatoet | kaatoeyet | kaatoetet |
| 2e du plur. | kaatoec | kaatoeyec | kaatoetec |
| 3e du plur. | kaatoed | kaatoeyed | kaatoeted |
| 4e du plur. | kaatoev | kaatoeyev | kaatoetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
kaatoé \kaatɔˈɛ\ ou \kaatoˈe\ ou \kaatoˈɛ\ ou \kaatɔˈe\ bitransitif
Dérivés
- kaatoeks
- kaatoexo
Prononciation
- France : écouter « kaatoé [kaatɔˈɛ] »
Références
- « kaatoé », dans Kotapedia