kırım
: Kırım
Étymologie
- Dérivé de kırmak (« casser, pourfendre »), avec le suffixe -im.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif / absolu | kırım | kırımlar |
| Accusatif | kırımı | kırımları |
| Datif / directif | kırıma | kırımlara |
| Locatif | kırımda | kırımlarda |
| Ablatif | kırımdan | kırımlardan |
kırım \kɯ.ɾɯm\
- Casse, action de casser.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Massacre, action de tuer.
İçtenlik insanları kırımlara, cinayetlere, haksızlıklara sürüklemiş.
— (Salah Birsel)- La sincérité a conduit les gens aux massacres, aux meurtres et aux injustices.
Dérivés
- soykırım (« génocide »)
Anagrammes
- Kırım (« Crimée »)