käynti
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | käynti | käynnit |
| Génitif | käynnin | käyntien |
| Partitif | käyntiä | käyntejä |
| Accusatif | käynti [1] käynnin [2] |
käynnit |
| Inessif | käynnissä | käynneissä |
| Élatif | käynnistä | käynneistä |
| Illatif | käyntiin | käynteihin |
| Adessif | käynnillä | käynneillä |
| Ablatif | käynniltä | käynneiltä |
| Allatif | käynnille | käynneille |
| Essif | käyntinä | käynteinä |
| Translatif | käynniksi | käynneiksi |
| Abessif | käynnittä | käynneittä |
| Instructif | — | käynnein |
| Comitatif | — | käynteine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | käyntini | käyntimme |
| 2e personne | käyntisi | käyntinne |
| 3e personne | käyntinsä | |
käynti \ˈkæynti\
- Marche (le fait de marcher à pied), pas, allure.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Marche (le fonctionnement de quelque chose)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Visite.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- kaupankäynti — négoce
Forme de nom commun
käynti \ˈkæynti\
- Accusatif II singulier de käynti.