jubilieren
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich jubiliere |
| 2e du sing. | du jubilierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es jubiliert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich jubilierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich jubilierte |
| Impératif | 2e du sing. | jubiliere jubilier! |
| 2e du plur. | jubiliert! | |
| Participe passé | jubiliert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
jubilieren \jubiˈliːʁən\ (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « jubilieren [jubiˈliːʁən] »