izvá
: izva
Étymologie
- Dérivé de izva (« histoire »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | izvá | izvayá | izvatá |
| 2e du sing. | izval | izvayal | izvatal |
| 3e du sing. | izvar | izvayar | izvatar |
| 1re du plur. | izvat | izvayat | izvatat |
| 2e du plur. | izvac | izvayac | izvatac |
| 3e du plur. | izvad | izvayad | izvatad |
| 4e du plur. | izvav | izvayav | izvatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
izvá \izˈva\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « izvá [izˈva] »
Anagrammes
Références
- « izvá », dans Kotapedia