iskú
Étymologie
- Dérivé de iské (« laisser, laisser faire »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | iskú | iskuyú | iskutú | 
| 2e du sing. | iskul | iskuyul | iskutul | 
| 3e du sing. | iskur | iskuyur | iskutur | 
| 1re du plur. | iskut | iskuyut | iskutut | 
| 2e du plur. | iskuc | iskuyuc | iskutuc | 
| 3e du plur. | iskud | iskuyud | iskutud | 
| 4e du plur. | iskuv | iskuyuv | iskutuv | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
iskú \isˈku\ intransitif
- Se laisser.
 
Prononciation
- France : écouter « iskú [isˈku] »
 
Anagrammes
Références
- « iskú », dans Kotapedia