ioni

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif ioni ionit
Génitif ionin ionien
ioneiden
ioneitten
Partitif ionia ioneita
ioneja
Accusatif ioni[1]
ionin[2]
ionit
Inessif ionissa ioneissa
Illatif ioniin ioneihin
Élatif ionista ioneista
Adessif ionilla ioneilla
Allatif ionille ioneille
Ablatif ionilta ioneilta
Essif ionina ioneina
Translatif ioniksi ioneiksi
Abessif ionitta ioneitta
Instructif ionein
Comitatif ioneine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la 3e personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 2e personne du singulier, ou la
    1e ou 2e personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 3e personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne ionini ionimme
2e personne ionisi ioninne
3e personne ioninsa

ioni \ˈi.o.ni\ ou \ˈi.jo.ni\

  1. (Chimie, Physique) Ion.

Italien

Forme de nom commun

Singulier Pluriel
ione
\ˈjo.ne\
ioni
\ˈjo.ni\

ioni \ˈjo.ni\ masculin

  1. Pluriel de ione.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Étymologie

Du latin ego.

Pronom personnel

ioni \ˈjɔ.nɪ\

  1. Je.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Prononciation

Forme de nom commun

ioni \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Nominatif pluriel de ion.
  2. Instrumental pluriel de ion.