intohimo
Étymologie
- De into (« passion ») et de himo (« passion »).
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | intohimo | intohimot |
| Génitif | intohimon | intohimojen |
| Partitif | intohimoa | intohimoja |
| Accusatif | intohimo [1] intohimon [2] |
intohimot |
| Inessif | intohimossa | intohimoissa |
| Élatif | intohimosta | intohimoista |
| Illatif | intohimoon | intohimoihin |
| Adessif | intohimolla | intohimoilla |
| Ablatif | intohimolta | intohimoilta |
| Allatif | intohimolle | intohimoille |
| Essif | intohimona | intohimoina |
| Translatif | intohimoksi | intohimoiksi |
| Abessif | intohimotta | intohimoitta |
| Instructif | — | intohimoin |
| Comitatif | — | intohimoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | intohimoni | intohimomme |
| 2e personne | intohimosi | intohimonne |
| 3e personne | intohimonsa | |
intohimo \ˈintoˌhimo\
Forme de nom commun
intohimo /Prononciation ?/
- Accusatif II singulier de intohimo.