integratrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de integro (« réparer ; renouveller »), dérivé de integratum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | integrātrīx | integrātrīcēs |
| Vocatif | integrātrīx | integrātrīcēs |
| Accusatif | integrātrīcem | integrātrīcēs |
| Génitif | integrātrīcis | integrātrīcum |
| Datif | integrātrīcī | integrātrīcibus |
| Ablatif | integrātrīcĕ | integrātrīcibus |
integrātrīx \in.tɛˈɡraː.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : integrator)
- Celle qui renouvelle, qui restaure.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Français : intégratrice
Références
- integrator sur Logeion
- Andrija Jambrešić, Lexicon Latinum interpretatione Illyrica, Germanica et Hungarica locuples & index illirico sive croatico-latinus, Typis Academicis societatis Jesu, Zagreb, 1742, page 438