institutorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de institutus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | institutorius | institutoriă | institutorium | institutoriī | institutoriae | institutoriă |
| Vocatif | institutorie | institutoriă | institutorium | institutoriī | institutoriae | institutoriă |
| Accusatif | institutorium | institutoriăm | institutorium | institutoriōs | institutoriās | institutoriă |
| Génitif | institutoriī | institutoriae | institutoriī | institutoriōrŭm | institutoriārŭm | institutoriōrŭm |
| Datif | institutoriō | institutoriae | institutoriō | institutoriīs | institutoriīs | institutoriīs |
| Ablatif | institutoriō | institutoriā | institutoriō | institutoriīs | institutoriīs | institutoriīs |
institutorius \Prononciation ?\
Références
- « institutorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage