inordinatus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | inordinatus | inordinată | inordinatum | inordinatī | inordinatae | inordinată |
| Vocatif | inordinate | inordinată | inordinatum | inordinatī | inordinatae | inordinată |
| Accusatif | inordinatum | inordinatăm | inordinatum | inordinatōs | inordinatās | inordinată |
| Génitif | inordinatī | inordinatae | inordinatī | inordinatōrŭm | inordinatārŭm | inordinatōrŭm |
| Datif | inordinatō | inordinatae | inordinatō | inordinatīs | inordinatīs | inordinatīs |
| Ablatif | inordinatō | inordinatā | inordinatō | inordinatīs | inordinatīs | inordinatīs |
inordinatus \Prononciation ?\
- Désordonné, non rangé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « inordinatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage