inoboedientia
Latin
Étymologie
- Dérivé de inoboediens, avec le suffixe -tia.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | inoboedientiă | inoboedientiae |
| Vocatif | inoboedientiă | inoboedientiae |
| Accusatif | inoboedientiăm | inoboedientiās |
| Génitif | inoboedientiae | inoboedientiārŭm |
| Datif | inoboedientiae | inoboedientiīs |
| Ablatif | inoboedientiā | inoboedientiīs |
inoboedientia \Prononciation ?\ féminin
- Désobéissance.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
inoboedientia \Prononciation ?\
- Nominatif neutre pluriel de inoboediens.
- Vocatif neutre pluriel de inoboediens.
- Accusatif neutre pluriel de inoboediens.
Références
- « inoboedientia », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage