ingratus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ingratus | ingrată | ingratum | ingratī | ingratae | ingrată |
| Vocatif | ingrate | ingrată | ingratum | ingratī | ingratae | ingrată |
| Accusatif | ingratum | ingratăm | ingratum | ingratōs | ingratās | ingrată |
| Génitif | ingratī | ingratae | ingratī | ingratōrŭm | ingratārŭm | ingratōrŭm |
| Datif | ingratō | ingratae | ingratō | ingratīs | ingratīs | ingratīs |
| Ablatif | ingratō | ingratā | ingratō | ingratīs | ingratīs | ingratīs |
ingratus \Prononciation ?\
- Ingrat.
- Qui manque de reconnaissance.
- Désagréable.
Références
- « ingratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage