infacundus

Latin

Étymologie

Dérivé de for parler »), avec le préfixe in- et le suffixe -cundus[1].

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif infacundus infacundă infacundum infacundī infacundae infacundă
Vocatif infacunde infacundă infacundum infacundī infacundae infacundă
Accusatif infacundum infacundăm infacundum infacundōs infacundās infacundă
Génitif infacundī infacundae infacundī infacundōrŭm infacundārŭm infacundōrŭm
Datif infacundō infacundae infacundō infacundīs infacundīs infacundīs
Ablatif infacundō infacundā infacundō infacundīs infacundīs infacundīs

infacundus \Prononciation ?\

  1. Qui a de la peine à s'exprimer, sans éloquence.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Antonymes

Références

  1. « infacundus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage