indispositus
Latin
Étymologie
- Dérivé de dispositus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | indispositus | indisposită | indispositum | indispositī | indispositae | indisposită |
| Vocatif | indisposite | indisposită | indispositum | indispositī | indispositae | indisposită |
| Accusatif | indispositum | indisposităm | indispositum | indispositōs | indispositās | indisposită |
| Génitif | indispositī | indispositae | indispositī | indispositōrŭm | indispositārŭm | indispositōrŭm |
| Datif | indispositō | indispositae | indispositō | indispositīs | indispositīs | indispositīs |
| Ablatif | indispositō | indispositā | indispositō | indispositīs | indispositīs | indispositīs |
indispositus \Prononciation ?\
Dérivés
Références
- « indispositus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage