incognitus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | incognitus | incognită | incognitum | incognitī | incognitae | incognită |
| Vocatif | incognite | incognită | incognitum | incognitī | incognitae | incognită |
| Accusatif | incognitum | incognităm | incognitum | incognitōs | incognitās | incognită |
| Génitif | incognitī | incognitae | incognitī | incognitōrŭm | incognitārŭm | incognitōrŭm |
| Datif | incognitō | incognitae | incognitō | incognitīs | incognitīs | incognitīs |
| Ablatif | incognitō | incognitā | incognitō | incognitīs | incognitīs | incognitīs |
incognitus
- Inconnu, non identifié, non reconnu, non réclamé, sans propriétaire.
incognita re (causa)
- sans avoir connu d’une affaire, sans jugement.
Prononciation
- \inˈkoɡ.ni.tus\, [ɪŋˈkɔŋnɪt̪ʊs̠] (Classique)
- \inˈkoɲ.ɲi.tus\, [iŋˈkɔɲːit̪us] (Ecclésiastique)
Références
- « incognitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage