impropugnatus
Latin
Étymologie
- Dérivé de propugnatus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | impropugnatus | impropugnată | impropugnatum | impropugnatī | impropugnatae | impropugnată |
| Vocatif | impropugnate | impropugnată | impropugnatum | impropugnatī | impropugnatae | impropugnată |
| Accusatif | impropugnatum | impropugnatăm | impropugnatum | impropugnatōs | impropugnatās | impropugnată |
| Génitif | impropugnatī | impropugnatae | impropugnatī | impropugnatōrŭm | impropugnatārŭm | impropugnatōrŭm |
| Datif | impropugnatō | impropugnatae | impropugnatō | impropugnatīs | impropugnatīs | impropugnatīs |
| Ablatif | impropugnatō | impropugnatā | impropugnatō | impropugnatīs | impropugnatīs | impropugnatīs |
impropugnatus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « impropugnatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage