impraemeditatus
Latin
Étymologie
- Dérivé de praemeditatus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | impraemeditatus | impraemeditată | impraemeditatum | impraemeditatī | impraemeditatae | impraemeditată |
| Vocatif | impraemeditate | impraemeditată | impraemeditatum | impraemeditatī | impraemeditatae | impraemeditată |
| Accusatif | impraemeditatum | impraemeditatăm | impraemeditatum | impraemeditatōs | impraemeditatās | impraemeditată |
| Génitif | impraemeditatī | impraemeditatae | impraemeditatī | impraemeditatōrŭm | impraemeditatārŭm | impraemeditatōrŭm |
| Datif | impraemeditatō | impraemeditatae | impraemeditatō | impraemeditatīs | impraemeditatīs | impraemeditatīs |
| Ablatif | impraemeditatō | impraemeditatā | impraemeditatō | impraemeditatīs | impraemeditatīs | impraemeditatīs |
impraemeditatus \Prononciation ?\
- Imprémédité.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « impraemeditatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage