iksantú
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | iksantú | iksantuyú | iksantutú |
| 2e du sing. | iksantul | iksantuyul | iksantutul |
| 3e du sing. | iksantur | iksantuyur | iksantutur |
| 1re du plur. | iksantut | iksantuyut | iksantutut |
| 2e du plur. | iksantuc | iksantuyuc | iksantutuc |
| 3e du plur. | iksantud | iksantuyud | iksantutud |
| 4e du plur. | iksantuv | iksantuyuv | iksantutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
iksantú \iksanˈtu\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « iksantú [iksanˈtu] »
Références
- « iksantú », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.