iká
Étymologie
- Dérivé de la préposition ika (« à la place de, au lieu de »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | iká | ikayá | ikatá |
| 2e du sing. | ikal | ikayal | ikatal |
| 3e du sing. | ikar | ikayar | ikatar |
| 1re du plur. | ikat | ikayat | ikatat |
| 2e du plur. | ikac | ikayac | ikatac |
| 3e du plur. | ikad | ikayad | ikatad |
| 4e du plur. | ikav | ikayav | ikatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
iká \iˈka\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « iká [iˈka] »
Anagrammes
Références
- « iká », dans Kotapedia