iená
Étymologie
- Dérivé de ie (« cri »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | iená | ienayá | ienatá |
| 2e du sing. | ienal | ienayal | ienatal |
| 3e du sing. | ienar | ienayar | ienatar |
| 1re du plur. | ienat | ienayat | ienatat |
| 2e du plur. | ienac | ienayac | ienatac |
| 3e du plur. | ienad | ienayad | ienatad |
| 4e du plur. | ienav | ienayav | ienatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « iená [iɛˈna] »
Références
- « iená », dans Kotapedia