ieiunus
Latin
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ieiunus | ieiună | ieiunum | ieiunī | ieiunae | ieiună |
| Vocatif | ieiune | ieiună | ieiunum | ieiunī | ieiunae | ieiună |
| Accusatif | ieiunum | ieiunăm | ieiunum | ieiunōs | ieiunās | ieiună |
| Génitif | ieiunī | ieiunae | ieiunī | ieiunōrŭm | ieiunārŭm | ieiunōrŭm |
| Datif | ieiunō | ieiunae | ieiunō | ieiunīs | ieiunīs | ieiunīs |
| Ablatif | ieiunō | ieiunā | ieiunō | ieiunīs | ieiunīs | ieiunīs |
iēiūnus \Prononciation ?\
- Variante de jejunus. Le ‹ j ›, absent du latin classique, traduit le ‹ i › devant une voyelle dans la tradition scholastique française. Cf. « j en latin ».