iešluohttámuš
Étymologie
- De ieš (« soi-même ») et de luohttámuš (« confiance »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | iešluohttámuš | iešluohttámušat |
| Accusatif Génitif |
iešluohttámuša | iešluohttámušaid |
| Illatif | iešluohttámuššii | iešluohttámušaide |
| Locatif | iešluohttámušas | iešluohttámušain |
| Comitatif | iešluohttámušain | iešluohttámušaiguin |
| Essif | iešluohttámuššan | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | iešluohttámuššan | iešluohttámuššame | iešluohttámuššamet |
| 2e personne | iešluohttámuššat | iešluohttámuššade | iešluohttámuššadet |
| 3e personne | iešluohttámuššas | iešluohttámuššaska | iešluohttámuššaset |
iešluohttámuš /ˈie̯ʃluo̯hːtamuʃ/
- Confiance en soi, assurance.
Mojit ledje mu vearjjut ja vel suodji go iešluohttámuš gárgidišgođii.
— (skuvla.info)- Les sourires étaient mes armes et aussi ma protection quand la confiance en moi commençait à s’échapper.