hylky
Étymologie
- À l’origine, le déverbal de hylätä (« abandonner », « rejeter », « désoler »).
 
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | hylky | hylyt | 
| Génitif | hylyn | hylkyjen | 
| Partitif | hylkyä | hylkyjä | 
| Accusatif | hylky [1] hylyn [2]  | 
hylyt | 
| Inessif | hylyssä | hylyissä | 
| Élatif | hylystä | hylyistä | 
| Illatif | hylkyyn | hylkyihin | 
| Adessif | hylyllä | hylyillä | 
| Ablatif | hylyltä | hylyiltä | 
| Allatif | hylylle | hylyille | 
| Essif | hylkynä | hylkyinä | 
| Translatif | hylyksi | hylyiksi | 
| Abessif | hylyttä | hylyittä | 
| Instructif | — | hylyin | 
| Comitatif | — | hylkyine- [3] | 
| 
 Notes [1] [2] [3]
 
 
 
  | ||
| Avec suffixes possessifs  | 
Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| 1re personne | hylkyni | hylkymme | 
| 2e personne | hylkysi | hylkynne | 
| 3e personne | hylkynsä | |
hylky \ˈhyl.ky\
- (Rare) Abandon, rejet, désertion, désolation, épave.
 - (Rare) Épave, tout ce qui se traîne à l’abandon.
 - (Surtout) Épave de navire.
 
Dérivés
- hylkiö (vaurien)
 - hylkylaiva (épave (de bateau))
 - hylkytavara (déchet)
 
Apparentés étymologiques
- hylkäys (rejet, refus)
 
Forme de nom commun
hylky \ˈhylky\
- Accusatif II singulier de hylky.