hikka
Étymologie
- De l’onomatopée hik.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | hikka | hikat | 
| Génitif | hikan | hikkojen hikkain (rare) | 
| Partitif | hikkaa | hikkoja | 
| Accusatif | hikka [1] hikan [2] | hikat | 
| Inessif | hikassa | hikoissa | 
| Élatif | hikasta | hikoista | 
| Illatif | hikkaan | hikkoihin | 
| Adessif | hikalla | hikoilla | 
| Ablatif | hikalta | hikoilta | 
| Allatif | hikalle | hikoille | 
| Essif | hikkana | hikkoina | 
| Translatif | hikaksi | hikoiksi | 
| Abessif | hikatta | hikoitta | 
| Instructif | — | hikoin | 
| Comitatif | — | hikkoine- [3] | 
| Notes [1] [2] [3]
 
 
 
 | ||
| Avec suffixes possessifs | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| 1re personne | hikkani | hikkamme | 
| 2e personne | hikkasi | hikkanne | 
| 3e personne | hikkansa | |
hikka \ˈhi.kːɑ\
Synonymes
- nikka, nikotus, nikottelu
Forme de nom commun
hikka \ˈhikːɑ\
- Accusatif II singulier de hikka.