Étymologie
- Du persan هیکل, heykal (« statue »).
Nom commun
| En kurmandji |
Singulier |
Pluriel |
| Ézafé principal |
heykelê |
heykelên |
| Ézafé secondaire |
heykelekî |
heykeline |
| Cas oblique |
heykelî |
heykelan |
| Vocatif |
heykelo |
heykelino |
heykel masculin
- (Sculpture) Sculpture, statue.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Étymologie
- Du persan هیکل, heykal (« statue »).
Nom commun
| Cas |
Singulier |
Pluriel |
| Nominatif / absolu |
heykel |
heykeller |
| Accusatif |
heykeli |
heykelleri |
| Datif / directif |
heykele |
heykellere |
| Locatif |
heykelde |
heykellerde |
| Ablatif |
heykelden |
heykellerden |
heykel \hej.ˈceɫ\
- (Sculpture) Statue, sculpture.
Dérivés
- heykelci (« sculpteur »)
- heykeltıraş (« sculpteur »)
Voir aussi
- heykel sur l’encyclopédie Wikipédia (en turc)