hepto
Forme de préposition
| Personne | Forme |
|---|---|
| 1re du sing. | hepdon |
| 2e du sing. | hepdout |
| 3e masc. du sing. | heptañ |
| 3e fém. du sing. | hepti |
| 1re du plur. | hepdomp |
| 2e du plur. | hepdocʼh |
| 3e du plur. | hepto ou hepte |
| Impersonnel | hepdor |
hepto \ˈhep.to\
- Troisième personne du pluriel de la préposition hep.
Ur Vigoudenn ne vez ket gwelet morse war he fenn-noazh. Ne vez ket gwisket ma n’ he deus ket he cʼhoefoù. Ne da ket hepto, zoken war ar straed e-tal he zi.
— (Reun Menez Keldreg, Ar gartenn-anv, in Al Liamm, no 91, mars–avril 1962, page 110)- Une Bigouden n’est jamais vue nu-tête. Elle n’est pas habillée si elle n’a pas ses coiffes. Elle ne sort pas sans elles, même dans la rue devant sa maison.