heisse
: heiße
Allemand
Forme de verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich heisse |
| 2e du sing. | du heisst | |
| 3e du sing. | er/sie/es heisst | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich hiess |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich hiesse |
| Impératif | 2e du sing. | heiss(e)! |
| 2e du plur. | heisst! | |
| Participe passé | geheissen | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
heisse \haɪ̯sə\
- Forme conjuguée de heissen (1ère personne du singulier au présent).
Variantes orthographiques
Forme d’adjectif
| Nature | Terme | |
|---|---|---|
| Positif | heiss | |
| Comparatif | heisser | |
| Superlatif | am heissesten | |
| Déclinaisons | ||
heisse \haɪ̯sə\
- Nominatif féminin singulier de la déclinaison forte du positif de heiss.
- Accusatif féminin singulier de la déclinaison forte du positif de heiss.
- Nominatif pluriel de la déclinaison forte du positif de heiss.
- Accusatif pluriel de la déclinaison forte du positif de heiss.
- Nominatif singulier de la déclinaison faible du positif de heiss.
- Accusatif féminin singulier de la déclinaison faible du positif de heiss.
- Accusatif neutre singulier de la déclinaison faible du positif de heiss.
- Nominatif féminin singulier de la déclinaison mixte du positif de heiss.
- Accusatif féminin singulier de la déclinaison mixte du positif de heiss.
Variantes orthographiques
Prononciation
- Allemagne (Berlin) : écouter « heisse [haɪ̯sə] »