harpuna
Étymologie
- De l’allemand Harpune.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | harpuna | harpuni | harpune |
| Accusatif | harpuno | harpuni | harpune |
| Génitif | harpune | harpun | harpun |
| Datif | harpuni | harpunama | harpunam |
| Instrumental | harpuno | harpunama | harpunami |
| Locatif | harpuni | harpunah | harpunah |
harpuna \Prononciation ?\ féminin
- (Chasse) Harpon.
Étymologie
- De l’allemand Harpune.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | harpuna | harpuny |
| Génitif | harpuny | harpun |
| Datif | harpuně | harpunám |
| Accusatif | harpunu | harpuny |
| Vocatif | harpuno | harpuny |
| Locatif | harpuně | harpunách |
| Instrumental | harpunou | harpunami |
harpuna \ɦarpʊna\ féminin
Dérivés
- harpunář (« harponneur »)
Vocabulaire apparenté par le sens
- oštěp (« lance, javelot »)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage