harfa
: hárfa
Étymologie
- De l’allemand Harfe.
Nom commun
harfa \Prononciation ?\ féminin
Prononciation
- Pologne : écouter « harfa [Prononciation ?] »
Voir aussi
- harfa sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
Étymologie
- De l’allemand Harfe.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | harfa | harfi | harfe |
| Accusatif | harfo | harfi | harfe |
| Génitif | harfe | harf | harf |
| Datif | harfi | harfama | harfam |
| Instrumental | harfo | harfama | harfami |
| Locatif | harfi | harfah | harfah |
harfa \Prononciation ?\ féminin
Étymologie
- De l’allemand Harfe.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | harfa | harfy |
| Génitif | harfy | harf |
| Datif | harfě | harfám |
| Accusatif | harfu | harfy |
| Vocatif | harfo | harfy |
| Locatif | harfě | harfách |
| Instrumental | harfou | harfami |
harfa \ɦarfa\ féminin
Apparentés étymologiques
- harfista, harfistka
- harfenista, harfenistka
- harfeník, harfenice
Voir aussi
- harfa sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage