hammaslääketiede

Étymologie

Composé de hammas dent ») et de lääketiede médecine »).

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif hammaslääketiede hammaslääketieteet
Génitif hammaslääketieteen hammaslääketieteiden
hammaslääketieteitten
Partitif hammaslääketiedettä hammaslääketieteitä
Accusatif hammaslääketiede[1]
hammaslääketieteen[2]
hammaslääketieteet
Inessif hammaslääketieteessä hammaslääketieteissä
Illatif hammaslääketieteeseen hammaslääketieteisiin
hammaslääketieteihin
Élatif hammaslääketieteestä hammaslääketieteistä
Adessif hammaslääketieteellä hammaslääketieteillä
Allatif hammaslääketieteelle hammaslääketieteille
Ablatif hammaslääketieteeltä hammaslääketieteiltä
Essif hammaslääketieteenä hammaslääketieteinä
Translatif hammaslääketieteeksi hammaslääketieteiksi
Abessif hammaslääketieteettä hammaslääketieteittä
Instructif hammaslääketietein
Comitatif hammaslääketieteine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la 3e personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 2e personne du singulier, ou la
    1e ou 2e personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 3e personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne hammaslääketieteeni hammaslääketieteemme
2e personne hammaslääketieteesi hammaslääketieteenne
3e personne hammaslääketieteensä

hammaslääketiede \ˈhɑmːɑsˌlæːkeˌtːiede(ʔ)\

  1. (Médecine) Odontologie.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de nom commun

hammaslääketiede \ˈhɑmːɑsˌlæːkeˌtːiede(ʔ)\

  1. Accusatif II singulier de hammaslääketiede.