halko
Étymologie
- De la racine lexicale *halk-.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | halko | halot |
| Génitif | halon | halkojen |
| Partitif | halkoa | halkoja |
| Accusatif | halko [1] halon [2] |
halot |
| Inessif | halossa | haloissa |
| Élatif | halosta | haloista |
| Illatif | halkoon | halkoihin |
| Adessif | halolla | haloilla |
| Ablatif | halolta | haloilta |
| Allatif | halolle | haloille |
| Essif | halkona | halkoina |
| Translatif | haloksi | haloiksi |
| Abessif | halotta | haloitta |
| Instructif | — | haloin |
| Comitatif | — | halkoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | halkoni | halkomme |
| 2e personne | halkosi | halkonne |
| 3e personne | halkonsa | |
halko \ˈhɑl.ko\
Vocabulaire apparenté par le sens
- tilke
Apparentés étymologiques
Nom :
Verbes :
Adverbe :
Forme de nom commun
halko /ˈhɑl.ko/
- Accusatif II singulier de halko.