gymnicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien γυμνικός, gymnikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | gymnicus | gymnică | gymnicum | gymnicī | gymnicae | gymnică |
| Vocatif | gymnice | gymnică | gymnicum | gymnicī | gymnicae | gymnică |
| Accusatif | gymnicum | gymnicăm | gymnicum | gymnicōs | gymnicās | gymnică |
| Génitif | gymnicī | gymnicae | gymnicī | gymnicōrŭm | gymnicārŭm | gymnicōrŭm |
| Datif | gymnicō | gymnicae | gymnicō | gymnicīs | gymnicīs | gymnicīs |
| Ablatif | gymnicō | gymnicā | gymnicō | gymnicīs | gymnicīs | gymnicīs |
gymnicus \Prononciation ?\
- Gymnique.
- ludi qui gymnici nominantur, Cicéron. Tusc. 2, 26, 62
Synonymes
Apparentés étymologiques
Références
- « gymnicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage