gwiblenn
Étymologie
- Du moyen breton guiblenn[1][2][3].
- À comparer avec le mot gallois gwibli (vagabondage).
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | gwiblenn | gwiblennoù |
| Adoucissante | wiblenn | wiblennoù |
| Durcissante | kwiblenn | kwiblennoù |
gwiblenn \ˈɡwiː.blɛn\ ou \ˈɡɥiː.blɛn\ féminin
- (Météorologie) (Technique) Girouette (dont sens figuré).
Hag evel ur wiblenn e reas un hanter-dro war gab… e skaon en ur ginnig ur palvad da Bikou.
— (Édouard Ollivro, War hent Biribi, traduit par Per Even, in Al Liamm, no 48, janvier-février 1955, page 105)- Et comme une girouette, il fit un demi-tour sur son… siège en menaçant Picou d’une gifle.
Pa zigoras an nor da vont er-maez, e teuas ur barr-avel da lakaat ar gwiblennoù da wigourat war an toennoù, hag e teuas glavennoù ledan d’en em flastrañ war bavez ar porzh.
— (R. Kermene, Botoù-lêr an den marv, traduit par Marsel Klerg, in Barr-Heol, no 82, septembre 1974, page 20b)- Quand il ouvrit la porte pour sortir, un coup de vent vint faire grincer les girouettes sur les toits, et de larges gouttes de pluie virent s’écraser sur le pavé de la cour.
Synonymes
- jilouetenn
- kilhog-avel
- marcʼh-avel
- nadoz-avel
Dérivés
- gwiblennad
- gwiblennerezh
- gwiblenniñ
Voir aussi
- gwiblenn sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 309b
- ↑ Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage