gwercʼhted

Étymologie

(1499)[1] Dérivé de gwercʼh vierge »), avec le suffixe -ded.

Nom commun

Mutation Forme
Non muté gwercʼhted
Adoucissante wercʼhted
Durcissante kwercʼhted

gwercʼhted \ˈɡwɛrx.tɛt\ ou \ˈɡɥɛrx.tɛt\ féminin

  1. Virginité.
    • Hep bleunioù na muzik na kan, e teñvalded ur gambr ostaleri marcʼhad-mat, ecʼh aberzhas he gwercʼhted d’ ur gwaz hag a oa bet gant pet mercʼh all araozi ?  (Didrouz, Etiam Peccata ? in Al Liamm, no 91, mars-avril 1962, page 103)
      Sans fleurs, ni musique, ni chanson, dans l’obscurité d'une chambre d’hôtel bon marché, elle sacrifia sa virginité à un homme qui avait été avec combien d’autres femmes avant elle ?
    • An holl amzerioù o deus bet azaouez ouzh ar wercʼhez ; er wercʼhted o deus gwelet amplegad ar cʼhefridioù uhelañ, koulz evit ar baotred hag evit ar mercʼhed (kv. marc’heion ar Grennamzer).  (Stad anistorek ar mercʼhed in Emsav, no 82, octobre 1973)
      Tous les âges ont eu de la déférence vis-à-vis de la vierge ; ils ont vu dans la virginité le préalable aux réalisations les plus élevées, tant pour les hommes que pour les femmes (cf les chevaliers du Moyen-Âge).

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499