gwalcʼhiñ
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif | 
|---|---|
| Non muté | gwalcʼhiñ | 
| Adoucissante | walcʼhiñ | 
| Durcissante | kwalcʼhiñ | 
gwalcʼhiñ \ˈɡwalɣĩ\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale gwalcʼh- (pronominal : en em walcʼhiñ)
- Laver (sauf le linge).
- Lakaat an toaz e go ; gwalcʼhiñ ; tamouezat ; ribotat ; ober ar cʼhouez. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, in C’hoariva brezhonek - Pemp pezh-c’hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 51)- Mettre la pâte à lever ; laver ; tamiser ; baratter ; faire la lessive.
 
 
Dérivés
- disgwalcʼhiñ
- diwalcʼhiñ
- mekanik-gwalcʼhiñ
Variantes dialectales
- golcʼhiñ (breton vannetais, ancien ou littéraire)
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499