guntá
Étymologie
- Dérivé de gunt (« avantage »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | guntá | guntayá | guntatá |
| 2e du sing. | guntal | guntayal | guntatal |
| 3e du sing. | guntar | guntayar | guntatar |
| 1re du plur. | guntat | guntayat | guntatat |
| 2e du plur. | guntac | guntayac | guntatac |
| 3e du plur. | guntad | guntayad | guntatad |
| 4e du plur. | guntav | guntayav | guntatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
guntá \gunˈta\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « guntá [gunˈta] »
Références
- « guntá », dans Kotapedia