gullu
 : gullu’
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun 1
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | gullu | gulut | 
| Accusatif Génitif | gulu | guluid | 
| Illatif | gullui | guluide | 
| Locatif | gulus | guluin | 
| Comitatif | guluin | guluiguin | 
| Essif | gullun | |
| Avec suffixes possessifs | Singulier | Duel | Pluriel | 
|---|---|---|---|
| 1re personne | gullon | gullome | gullomet | 
| 2e personne | gullot | gullode | gullodet | 
| 3e personne | gullus | gulluska | gulluset | 
gullu /ˈɡulːu/
- Ouïe (le sens), audition.
- Albasis lea erenoamáš buorre gullu ja maiddái buorre oaidnu ja haksá bures. — (Albbas sur l’encyclopédie Wikipédia (en same du Nord) )- Le lynx a une particulièrement bonne ouïe ainsi qu’une bonne vue et il sent bon.
 
 
Apparentés étymologiques
- gullat — entendre
Dérivés
- guluheapme — malentendant
Nom commun 2
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | gullu | gulut | 
| Accusatif Génitif | gulu | guluid | 
| Illatif | gullui | guluide | 
| Locatif | gulus | guluin | 
| Comitatif | guluin | guluiguin | 
| Essif | gullun | |
| Avec suffixes possessifs | Singulier | Duel | Pluriel | 
|---|---|---|---|
| 1re personne | gullon | gullome | gullomet | 
| 2e personne | gullot | gullode | gullodet | 
| 3e personne | gullus | gulluska | gulluset | 
gullu /ˈɡulːu/
Forme de verbe
gullu /ˈɡulːu/
- Première personne du duel du présent de l’impératif de gullat.
Verbe
gullu