guisa
: guisá
Étymologie
- Du proto-germanique *wisa.
Nom commun
guisa féminin
Variantes
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe guisar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (él/ella/ello/usted) guisa | ||
| Impératif | Présent | (tú) guisa |
guisa \ˈɡi.sa\
Prononciation
- Madrid : \ˈɡi.sa\
- Mexico, Bogota : \ˈɡi.s(a)\
- Santiago du Chili, Caracas : \ˈɡi.sa\
Italien
Étymologie
- Du proto-germanique *wisa.
Nom commun
guisa \Prononciation ?\ féminin
- Guise, manière.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe guisar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela guisa | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) guisa |
Prononciation
- Lisbonne: \gˈi.zɐ\ (langue standard), \gˈi.zɐ\ (langage familier)
- São Paulo: \gˈi.zə\ (langue standard), \gˈi.zə\ (langage familier)
- Rio de Janeiro: \gˈi.zɐ\ (langue standard), \gˈi.zɐ\ (langage familier)
- Maputo: \gˈi.zɐ\ (langue standard), \gˈi.zɐ\ (langage familier)
- Luanda: \gˈi.zɐ\
- Dili: \gˈi.zə\
Références
- « guisa », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage